Ομάδα ερευνητών στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, εντόπισαν έναν πιθανό μηχανισμό που εξηγεί γιατί η ασπαρτάμη εμποδίζει την απώλεια βάρους. Βρέθηκε ότι η φαινυλαλανίνη που είναι προϊόν διάσπασης της ασπαρτάμης, μπλοκάρει τη λειτουργία του ενζύμου ΙΑΡ (εντερική αλκαλική φωσφατάση) ένα ένζυμο που έχει δείξει ότι δρα προστατευτικά στην εμφάνιση παχυσαρκίας, διαβήτη και μεταβολικού συνδρόμου.
Η προστατευτική δράση του ενζύμου φάνηκε από το 2013 σε πειράματα που έγιναν σε ποντίκια, όπου τους δόθηκε μια διατροφή υψηλή σε λιπαρά παράλληλα με εντερικής αλκαλικής φωσφατάσης. Βρέθηκε ότι η ΙΑΡ προλαμβάνει το μεταβολικού συνδρόμου και μείωσε τα συμπτώματα στα ποντίκια που έπασχαν ήδη.
Γνωρίζουμε ότι η αλκαλική φωσφατάση παράγεται στην αρχή του λεπτού εντέρου και μειώνεται η κινητικότητα της σε διαλύματα νερού- ασπαρτάμης, παρόμοιας σύνθεσης με τα αναψυκτικά light.
Σε συνέχεια αυτών, οι ερευνητές του ΓΝ της Μασαχουσέτης μελέτησαν 4 ομάδες ποντικιών για 18 εβδομάδες. 2 ομάδες τράφηκαν με κανονική διατροφή, όπου η μία έπινε νερό και η άλλη ένα διάλειμμα νερού ασπαρτάμης σε αναλογία αντίστοιχη με 3,5 κουτάκια αναψυκτικού light. Στις άλλες δύο ομάδες, δόθηκε μία διατροφή υψηλή σε λιπαρά και πάλι η μία έπινε μόνο νερό και η άλλη ένα νερό με ασπαρτάμη σε αντιστοιχία από 2 κουτάκια αναψυκτικού light.
Στο τέλος του πειράματος, το βάρος των ομάδων με κανονική διατροφή είχε μικρή διαφορά μεταξύ τους, ενώ με την υψηλή σε λίπος διατροφή η ομάδα που έπινε ασπαρτάμη έβαλε περισσότερο βάρος από την άλλη.
Όσα ποντίκια λάμβαναν ασπαρτάμη και στα 2 γκρουπ, είχαν υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης αίματος, σημάδι εμφάνισης ανοχής στη γλυκόζη, και υψηλότερα επίπεδα της φλεγμονώδους πρωτεΐνης ΤΝF-a στο αίμα τους, που υποδηλώνει την εμφάνιση φλεγμονών που σχετίζονται με το μεταβολικό σύνδρομο.
Τα συγκεκριμένα πειράματα αποτελούν ενδείξεις ότι τα γλυκαντικά δεν λειτουργούν απλά σαν αντικατάσταση θερμίδων, αλλά επιδρούν στη βιοχημεία του σώματος. Η λέξη «ενδείξεις» δεν είναι τυχαία, καθώς τα πειράματα σε ποντίκια είναι ένα πρώτο στάδιο για έρευνα σε ανθρώπους, χωρίς να σημαίνει ότι τα αποτελέσματα είναι πάντα τα ίδια. Παρόλα αυτά, έρχεται να συμπληρώσει την ήδη υπάρχουσα γνώση ότι η κατανάλωση γλυκαντικών σχετίζεται με αυξημένο αίσθημα πείνας και αύξηση της κατανάλωσης θερμίδων στους ανθρώπους.
